Wyrok TK z 26 czerwca 2019 r. (sygn. akt SK 2/17) czyli coś o “Schadenfreude”
W dzisiejszych mediach pojawił się krytyczny artykuł dotyczący wyroku TK z 26 czerwca 2019 r. sygn. SK 2/17. Okazuje się, że jego wydanie nie wyeliminowało niesprawiedliwych sytuacji w jakich znajdują się obywatele posiadających ustalona rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy i jednocześnie sprawujący opiekę nad osobami niepełnosprawnymi. Nadal nie mogą oni (przynajmniej w części) otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego.
Od początku krytykowałem ten wyrok. Złożyłem w tej sprawie zdanie odrębne (vide zakładka Sprawy z TK/zdania odrębne/2019). Stwierdziłem, że “usiłując rozwiązać przedstawiony w skardze problem w drodze orzeczniczej, Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok wadliwy”. Podałem argumenty: dyskryminacja części obywateli, złe wzorce, brak zrozumienia systemu prawa. Źródłem problemu jest bowiem tandetna legislacja, pełna luk, a nie normatywna niekonstytucyjność.
Zwracałem uwagę składowi na powyższe. Bezskutecznie. Dziś, niestety, wyszło na moje. Błędny wyrok narobił nadziei, a pomóc może tylko ustawodawca. Powinienem odczuwać złośliwa satysfakcję, tym bardziej, że to nie pierwsze i nie ostatnie orzeczenie TK na mojej liście pt. Schadenfreude. Ale jakoś nie mogę. Może dlatego, że to już nie jest nawet smutne, ale robi się powoli tragiczne?